Ειδική Υπηρεσία Παρεντερικής Διατροφής

H ενδοφλέβια χορήγηση δεξτρόζης, αμινοξέων, γαλακτωματοποιημένων λιπών, ιχνοστοιχείων, βιταμινών και μετάλλων σε ασθενείς μη δυνάμενους να λάβουν επαρκή διατροφή από του στόματος. Ασθενείς με πολλαπλές παθήσεις αναπτύσσουν υποσιτισμό εάν αδυνατούν να τραφούν με μια ισορροπημένη διατροφή για περισσότερο από λίγες εβδομάδες. Παρ' όλα αυτά, μόνο ένα μικρό ποσοστό αυτών των ασθενών ωφελούνται ξεκάθαρα από παρεντερική διατροφική υποστήριξη σε κλινικές δοκιμές. Οι ασθενείς οι οποία ωφελούνται τα μέγιστα από την ολική παρεντερική θρέψη, είναι εκείνοι που διατρέχουν ακραίο διατροφικό κίνδυνο (πχ, πρόωρα νεογνά ή βρέφη τα οποία χρήζουν χειρουργικής επέμβασης, ή ένα 5% ενηλίκων υποψήφιων για χειρουργική επέμβαση που είναι οι περισσότερο διατροφικώς ελλειματικοί). Στους ασθενείς οι οποίοι μπορεί περιστασιακής να ωφεληθούν από την ολική παρεντερική θρέψη περιλαμβάνονται εκείνοι με φλεγμονώδη εντερική πάθηση, εντερίτιδα λόγω ακτινοβολίας, εντερική απόφραξη και σχετικές εντερικές ασθένειες. Σε πολλούς άλλους ασθενείς, οι αναμενόμενοι κίνδυνοι λόγω του υποσιτισμού και της ασιτίας υπερνικώνται από τους δυνητικούς κινδύνους τους οποίους ενέχει η ολική παρεντερική θρέψη, οι οποίοι περιλαμβάνουν τραυματισμό κατά την τοποθέτηση της κεντρικής γραμμής, τη σήψη ως αποτέλεσμα μόλυνσης των ενδοφλέβιων γραμμών, και μεταβολικές επιπλοκές (πχ, σύνδρομο επανασίτισης). Ασθενείς οι οποίοι απαιτούν 7 έως 10 ημέρες διατροφικής υποστήριξης μπορεί να ωφεληθούν από τη χορήγηση παρεντερικής θρέψης μέσω καθετήρα περιφερειακής φλέβας, αυτή η μέθοδος περιορίζει τη θερμιδική ένταση της ολικής παρεντερικής θρέψης σε περίπου 2700 kcal/ημέρα (περίπου 900 mOsm/kg) επειδή περισσότερο συμπυκνωμένες συνταγές προκαλούν φλεγμονή της περιφερειακής φλέβας. Με κεντρική ολική παρεντερική θρέψη, α ασθενείς έχουν υποστηριχθεί σε ορισμένες περιπτώσεις για αρκετούς μήνες με περιορισμένες απροκάλυπτες επιπλοκές. Η μείζων κοίλη φλέβα ανέχεται τροφοδοσία ως και 1900 mOsm/kg. Τυπικώς, η κεντρική ολική παρεντερική θρέψη περιλαμβάνει τη χορήγηση δεξτρόζης, αμινοξέων, λιπιδίων, βιταμινών, ιχνοστοιχείων, ηπαρίνης, ινσουλίνης και άλλων ουσιών σε ποσότητες προσαρμοσμένες ατομικά Σε ασθενείς με ειδικές παθήσεις, ορισμένα θρεπτικά μπορούν να περιορισθούν, όπως για παράδειγμα το νάτριο (σε εμφρακτική καρδιακή ανεπάρκεια), το πρωτεϊνικό περιεχόμενο (σε ηπατική ανεπάρκεια) και το κάλιο (σε νεφρική ανεπάρκεια).

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ:

Επεξηγείται η διαδικασία στον ασθενή, και λαμβάνεται διατροφική εκτίμηση. Η πρόσληψη και η αποβολή παρακολουθούνται. Ο νοσηλευτής βοηθά στην εισαγωγή του καθετήρα και παρατηρεί για ανεπιθύμητες επιδράσεις, καταγράφει τη διαδικασία και την αρχική χορήγηση υγρών, και συνεχίζει να παρακολουθεί τη λήψη υγρών. Η θέση εισαγωγής του καθετήρα επιθεωρείται και αποκαθίσταται κάθε 25 με 48 ώρες. Για αυτή τη διαδικασία χρησιμοποιείται αυστηρά ασηπτική τεχνική. Καταγράφεται η κατάσταση της θέσης εισαγωγής και της τοποθέτησης του καθετήρα και ο καθετήρας επιθεωρείται για διαρροές, εάν ανιχνευτούν, πρέπει να αναφερθούν στον θεράποντα ιατρό. Παρακολουθούνται οι ηλεκτρολύτες. Χορηγούνται ως ενδείκνυνται συμπληρώματα βιταμινών. Ο ασθενής παρακολουθείται για οίδημα και αφυδάτωση. Εάν παρουσιασθεί διάρροια ή ναυτία, επιβραδύνεται ο ρυθμός έγχυσης. Πραγματοποιούνται έλεγχοι σακχάρου και ακετόνης σύρων ανά 6 ώρες και παρακολουθούνται ως ενδείκνυνται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα Λαμβάνεται σε ημερήσια βάση το βάρος. Η χορήγηση του διαλύματος δεν πρέπει να διακοπεί απότομα αλλά να αντικατασταθεί σταδιακά με ισοτονικό διάλυμα γλυκόζης χορηγούμενο για αρκετές ώρες. Στο ενδεχόμενο απόφραξης, ή αφαίρεσης του καθετήρα ο θεράπων ιατρός πρέπει να ειδοποιηθεί άμεσα. Ορισμένοι ασθενείς οι οποίοι αναλαμβάνουν από μακρές παθήσεις εξέρχονται από το νοσοκομείο με αυτοχορηγούμενη ΤΡΝ, έως ότου καταστεί εφικτό να ανακτήσουν την ικανότητα κανονικής σίτισης. Αυτοί οι ασθενείς πρέπει να διδαχθούν τον τρόπο χρήσης της ΤΡΝ κατ' οίκον.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Ο καλύτερος τρόπος λήψης τροφής είναι συνήθως εντερικά. Η στοματική και εντερική σίτιση διατηρούν την ακεραιότητα των εντερικών βλεννογόνων, διατηρούν φυσιολογικό pΗ στον στόμαχο, προλαμβάνουν την είσοδο βακτηρίων στον οργανισμό μέσω των τοιχωμάτων της γαστρεντερικής οδού, και είναι λιγότερο δαπανηρή από την παρεντερική θρέψη.

Συντομογραφία
ΤΡΝ